บนประเทศที่กำลังวุ่นวายกับคนสองขั้ว ซึ่งเอาจริงๆสำหรับประเทศไทยแม้จะเริ่มชิน แต่ว่าก็ยังคงเป็นเรื่องให้กลุ้มอกกลุ้มใจต่อคนในประเทศ ไม่ว่าจะไปนั่งตรงไหนก็ต้องได้ยินเรื่องการเมือง ไม่ว่าจะเปิดอ่านข่าว ก็เล่นทักแมสเซสเจอร์เฟซบุ๊กไปหาเพื่อนในค่ำคืนหนึ่งแม้จะเจอกันบนหน้าวอลตลอด กดไลค์กดแชร์ให้กันบ้างเป็นบ้างครั้งคราว แต่ก็ไม่เคยทักไปคุยกับเพื่อนก่อนเลยสักครั้ง บางทีก็ทำให้เราคิดถึงสมัยที่ยังไม่มีโลอกออนไลน์เหมือนในสมัยนี้ ตอนนั้นเรามักจะโทรหากันตลอดๆ ซึ่งโปรโมชั่นสมัยก่อนก็จะเลือกโทรฟรีในเครือข่ายเดียวกัน เพื่อจะได้โทรหากันประหยัดมากขึ้น บางทีก็เม้าส์กันเป็นสี่ห้าชั่วโมง แต่พอเริ่มมี แอปพลิเคชั่นไลน์ การใช้เสียงโทรหากันเหมือนเมื่อก่อนก็มีน้อยลง เน้นสื่อสารกันผ่านข้อความมากขึ้น แม้จะคุยกันง่ายขึ้นแต่ทำไมเราถึงรู้สึกว่าความสัมพันธ์มันกลับลดน้อยลงไปทุกที ยิ่งนานวันไปก็ยิ่งห่างออกไปเรื่อยๆจนเรารู้สึกว่าเราควรทักหาเพื่อนดีกว่า เราตัดสินใจทักหาเพื่อนสนิทเราว่า ทำอะไรอยู่? มันก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว พวกเราถามสารทุกข์สุกดิบกันตามประสากัน คนไม่ได้คุยกันเนินนานมาเป็นสิปปีตั้งแต่เรียนจบมหาวิทยาลัย พอกลับมาคุยกันมันก็ไม่ได้รู้สึกห่างเหินอะไรเลย เพียงแค่เราไม่คิดจะคุยกันเนื่องจากก็เห็นกันทางหน้า Facebook อยู่แล้ว แต่จริงๆก็ไม่สู้การได้ยินเสียงและพูดคุยกัน เราคุยกันเรื่องความรัก เรื่องชีวิตทั่วไป แล้วก็เรื่องงานว่าปัจจุบันใครทำอะไรที่ไหนอย่างไร ช่วงนี้หลังจากโควิดมา เราก็ประสบปัญหาเรื่องงาน...